Rozdział 5 + dedykacje

Oczami Liama:

Widziałem zasmucony wyraz twarzy Claudii, postanowiłem coś z tym zrobić.

–My musimy już iść –powiedziały dziewczyny. Uściskałyśmy je, a gdy ja się z nią żegnałem wyszeptałem

–Nie bój się, będzie dobrze, ja już coś wymyślę. Na jej twarzy pojawił się lekki uśmiech

Oczami Roxi:

-Claudia, jesteś zakochana tak? –spytałam się

–No tak, on jest niesamowity. Nie chodzi o sławę, pieniądze, kontakty ze sławnymi ludźmi. On jest po prostu idealny. –powiedziała ze łzami w oczach –a co będzie jeśli mnie znowu zrani? Znowu będę płakała dniami i nocami. Co? Kto mi wtedy pomoże.

–Ja ci pomogę, zawsze będę przy tobie, obiecuje! –powiedziałam i przytuliłam Claudię. Moja mama właśnie przyjechała i wsiadłyśmy do auta.

Oczami Claudii:

Dojechałyśmy do domu, Roxi wysadziła mnie pod jej domem, nie miałam daleko do mojego, bo mieszkamy koło siebie. Podziękowałam Roxi za najwspanialszy prezent jaki w życiu dostałam. Wchodziłam do domu, byłam rozpromieniona i chciałam wszystko opowiedzieć mamię. Gdy byłam już w salonie zobaczyłam mamę siedzącą pod ścianą zalaną łzami. Podbiegłam do niej

–Mamo! Co się stało? Dlaczego płaczesz?! –pytałam się ze strachem w głosie.

–Bo twój ojciec.. –nie mogła wykrztusić z siebie słowa –on.. znalazł sobie inną! –po jej policzkach leciały strumienie łez.

–Nie płacz, damy sobie radę. Ja skończę szkołę, poszukam pracy. Ale co z Emmą? Czy jej powiemy?!

–Nie! Nie możemy jej powiedzieć. –powiedziała wystraszona. –No dobrze, ale opowiadaj jak było na koncercie?

–Mam ich numer! Ale, to nie ma teraz znaczenia.

Wieczorem ciągle myślałam o Louisie, weszłam na twittera, zobaczyłam nowy wpis Louisa „Co za cudowny dzień, moje życie się zmieniło – mam nadzieję że na dobre”. Dałam mu RT i FAV. Weszłam na skrzynkę pocztową, jedna nowa wiadomość „@Louis_Tomilnson follow you” Na mojej twarzy automatycznie pojawił się uśmiech. Napisałam sms-a do niego. „cześć, to ja Claudia, nie wiem czy chłopaki dali ci mój numer. Proszę odezwij się do mnie” Wyłączyłam telefon i poszłam spać. Rano obudził mnie telefon, ktoś dzwonił, to był Liam:

-Cześć, mogłabyś przyjechać? Louis boi się do ciebie zadzwonić.

–Ale niby czemu? –byłam zdziwiona.

–Boi się twojego odtrącenia.

–Ale ja go nie odtrącę. –wydukałam ze smutkiem w głosie. –Nie mogę przyjechać, nie mam czym.

–To ja przyjadę po ciebie. –wykrzyczał Liam.

–Dobra, dobra, ale ciszej. –powiedziałam, przebrałam się i czekałam przed domem. Liam przyjechał i zabrał mnie do Louisa.

Dedykacja dla:

@Zuzia2501

@Sylwia_Sue

@Kornelia1D

@klaudia31560

@zuzka_k

@GabiKobylecka